Το οικόπεδο βρίσκεται στο όριο της αστικής ζώνης της Αθήνας, με άμεση πρόσβαση και θέα στο φυσικό περιβάλλον του Υμηττού. Η κεντρική ιδέα της πρότασης είναι η δημιουργία ενός φυσικού θραύσματος ως αιωρούμενου όγκου, στο δώμα του συγκροτήματος, φτιάχνοντας ένα μεγάλο κοινόχρηστο χώρο δραστηριοτήτων για όλους τους κατοίκους. Η ιδιωτική ζωή των κατοικιών οργανώνεται κάτω από τον ξύλινο αυτό όγκο, σε μπετονένιους «κενούς» όγκους, κατακόρυφους ή οριζόντιους, οι οποίοι αποτελούν και το φέροντα οργανισμό του κτιρίου αλλά και του «αιωρούμενου» φυσικού όγκου.